මේ අද (03)දිවයින පුවත් පතේ පලවූ ලිපියක උපුටා ගැනීමකි. එහි සිරස්තලය වූයේ 'යාපනයේ උද්ඝෝෂණවල සැඟවුණු අරමුණ කුමක්‌ද?'යන්නය. එහෙත් ඒ ඊට වඩාත්ම ගැලපෙන සිරස්තලය අප විසින් යොදනු ලැබුවේ පාඨකයාගේ වටහා ගැනීමේ හැකියාව තව දුරටත් තීව්ර කළ යුතු බැවිනි.

උතුරු - නැගෙනහිර දෙමළ ජනතාව ජනාධිපතිවරණයෙහි දී පොදු අපේක්ෂක මෛත්‍රීපාල සිරිසේන මහතාට එකාවන්ව ජන්දය දුන්හ. ඔවුන්ගේ සහාය රාජපක්ෂ පාලනය පෙරළා දැමිමේ තීරණාත්මක සාධකයක් බවට පත්විය.

පසුගිය දිනක උතුරු පළාත් සභාව විසින් තම ජනතාවට දිගින් දිගටම සිදුවූ අසාධාරණකම් සහ අඩම්තේට්ටම් ගැන ජාත්‍යන්තර පර්යේෂණයක් අවශ්‍ය බවට යෝජනාවක් සම්මත කර ගනු ලැබීය. මාර්තුවලදී එලිදැක්වීමට නියමිතව තිබූ ලංකාවේ යුධ අපරාධ පිළිබඳ වාර්තාව පමා නොකර එලිදක්වන ලෙසද ඒ සමගම ඔවුන් ජිනීවා මානව හිමිකම් කවුන්සිලයෙන් ඉල්ලා සිටිනු ලැබීය. ඒ සමගම එයට එරෙහිව විවිධ පැතිවලින් මත සහ විරෝධයන් ඉදිරිපත් කෙරුණි.

අම්මා යන්නට ඕනෑතරම් අර්ථකතන ලෝකය විසින් සපයා දී තිබේ. අපේ අම්මා මෙන්ම සෑම අම්මා කෙනෙක්ම ලේ කිරිකර පොවා තම දරුවන් ලොකු මහත් කර දරුවන්ගේ සුභ සිද්ධිය පතති. ඒ වෙනුවෙන් වෙහෙසෙති. හඬා වැටෙති. සුසුම් හෙලති. දරුවන්ටද එසේමය. අම්මා යනු මහ මෙරකි. එය සෑම දරුවෙකුටම එකය. අම්මා නැති කලේ අප්පා කවර කලේ යනුවෙන් කතාවක් පවතින්නේ කට කහනවට නොවේ.

රටක පුවත්පත් කෙසේ හැසිරිය යුතු ද යන්න කිසිවකුට අණ කළ නොහැකිවාක් මෙන් ම එකී පුවත්පත් වල් බූරු නිදහසක් භාවිතා කරමින් රටේ ජාතිවාදය අවුළවන්නට කැසකවන්නේ නම් ඊට එරෙහිව පියවර ගැනීම බලධාරීන්ගේ යුතුකමකි; වගකීමකි.

පසුගිය සතියේ ජාතික එකාබද්ධ රජයේ වැඩි අවධානයට ලක්ව තිබුණේ ගෙවුනු පෙබරවාරි මස 4 වැනිදා ශ‍්‍රීජයවර්ධනපුර කෝට්ටේහි පාර්ලිමෙන්තු සංකීර්ණය අසල පැවැත්වුනු නිදහස් දින සමරුවට සහභාගීව සිටි ජනාධිපතිවරයාට හා අනෙකුත් සම්භාවනීය අමුත්තන්ට එල්ල කිරීමට සැළසුම් කර තිබී ඇතැයි කියන ප‍්‍රහාරයක් පිළිබඳවය.එම ප‍්‍රහාරය 1981 වසරේදී ඊජිප්තු ජනපති අන්වර් සදාත් ඝාතනය කෙරුණු පරිද්දෙන් දියත් කිරීමට තිබුණු බව සදහන් වන අතර එම ප‍්‍රහාරයේදී ආරක්ෂක රථ පෙළපාලියකට සහභාගීව සිටි ආරක්ෂක අංශ සාමාජිකයෝ කණ්ඩායමක් තම රථ වලින් බැසවිත් ජනාධිපතිවරයා ඇතුළු අමුත්තන්ට වෙඩි තබා ඔවුන් ඝාතනය කළහ.

‘‘බීරි අලින්ට වීණා වයනවා වගේ’’ යනුවෙන් පිරුළක් අප සැවොම අසා ඇත. මේ වන විට එය ‘‘බීරි අලියට හෙණ ගැහුවත් ඇහෙන්නෙ නෑ’’ යනුවෙන් වෙනස් කරන තත්ත්වයට පැමිණ ඇත. මන් ද මේ වන විට සිදුවෙමින් පවතින ඇතැම් සිදුවීම් කෙරෙහි ආණ්ඩුවේ බලධාරීන් ගේ අවධානය යොමු නොවන බැවිනි.